Stopwoordjes; heerlijk en lekker hé

Foncebadón- Molinaseca 25 km
Stopwoordjes: heerlijk, lekker hè.
De eigenaar van de auberge is een schatje. Hij runt de zaak geweldig het is heerlijk schoon en rustig. Zijn demente moeder is er ook en loopt af en toe onrustig heen en weer. Ze heeft een prachtig tandloos gezicht zodat we het niet na kunnen laten om een foto te maken.
De eigenaar geeft ons een prima eetadres. Elke keer weer hebben we enorme trek. Ik ben diegene die de hele dag eet maar elke keer weer moet ik mijn broek weer strakker zetten
's Avonds eten we een drie gangendiner inclusief een fles wijn en een fles water voor meestal 10 euro pp. Meestal is het erg lekker en soms echt super. Wanneer je de menukaart leest loopt het water je al in de mond. En bij de eerste hap begin ik al:" mmm wat lekker hè". Binnen een paar minuten is bij iedereen het bord al leeg. Voor het eerst proef ik linzensoep, erg voedzaam en lekker.
Onze auberge ligt op een hoogte van 1400 meter en het koelt 's avonds goed af. Zelfs met mijn thermokleding aan word ik even wakker van de kou, maar dat is maar kort. Uiteindelijk om 7.30 worden we wakker terwijl de meesten om ons heen al aan het rommelen zijn. Het is nu nog -2* We hebben heerlijk uitgeslapen Dat klinkt voor jullie misschien niet zo maar als iedereen er altijd rond 6.30 uit gaat vind je dat heel normaal en is een uur later echt luxe.
Uiteindelijk vertrekken we op ons gemakje rond 9.00 inmiddels met zijn vieren, een Duitse jongen heeft zich ook bij ons aangesloten.
Het is twee kilometer naar het Cruz de Ferro en als ik loop voel ik een vreemd gevoel in mijn buik. Ook ik leg straks wat neer en het is mooi om dat te doen maar ik ben er ook wel geëmotioneerd onder. 
Het kruis ligt vol met stenen, beschreven met teksten, foto's en ik zie zelfs een fopspeen. Het voelt goed als ik wegloop. 
Een poosje loop ik in gedachte verzonken maar ook dat kan als we samen lopen. Uiteindelijk wint de prachtige natuur om mij heen het en hoor ik de vogels fluiten en zie de schoonheid waarin ik loop. Het stuk vanaf Leon wordt niet voor niets het stuk van het hart genoemd. Het is adembenemend. 
We stijgen eerst nog maar even daarna begint de afdaling. Fijn dat we hier op zo'n mooie dag lopen. Wanneer je dit met regen zou doen moet je wel heel goed opletten. Het pad ligt vol met stenen en gaat hard naar beneden. Steeds weer sta ik stil om foto's te nemen. Elke keer zie ik nog 'mooiere' natuur en geniet van de stilte. Geen verkeer te horen alleen maar vogels of een stromend beekje.
Af en toe zien we fietsers op de weg, wat een klim en afdalingen. Er moet echt een bergversnelling straks op mijn fiets, vertelt een Nederlander mij later.
We arriveren in Molinaseca halverwege de middag. Het is een lieflijk dorp met prachtige terrassen en mooi uitziende huizen. 
Dus nu zit ik heerlijk in de zon, terwijl jullie denken dat we het zwaar hebben Heerlijk hoor
Veel liefs van ons