De weg terug naar het gewone l

Molinaseca- Ponteferraro ~7 km
De weg terug naar het gewone leven.

Vannacht heerlijk geslapen in de auberge. Wanneer we opstaan merken we meteen dat het Duitse meisje wat stil is. Afscheid van elkaar nemen doet pijn. Vorig jaar hebben we vreselijk gehuild bij het afscheid nemen van Maria, Marike en Alan. Wat hadden we in een week tijd een band van vriendschap opgebouwd.
Ik merk dat we dit jaar weten dat dat gaat gebeuren en we er toch anders in staan.
Het is raar om na het ontbijt op te staan en te weten dat het de laatste wandeling is voor deze Camino. Het heeft geen nut om vandaag door te lopen en morgen weer met de bus terug te reizen. Misschien daarom adem ik nog eens extra de lucht in en kijk naar de prachtige besneeuwde bergtoppen en geniet met volle teugen.
We drinken voor de laatste keer koffie met elkaar op het terras en ontmoeten daar ook de Deense zussen weer die we al eerder hebben gezien. Gisteren hebben we met hun gegeten op een terras. Ze lopen samen de Camino. Een paar dagen geleden hebben we ze voor het eerst ontmoet en zaten ze nog vol met vragen. Heel herkenbaar, zo net voor je eerste tocht. Nu zijn het ervaren reizigers geworden en vol enthousiaste verhalen. Het is gezellig en over en weer worden nog foto's gemaakt.
Dan is toch echt het moment gekomen dat Silke, het Duitse meisje, alleen verder moet gaan. Huilend verlaat ze ons, we herkennen het gevoel en weten dat ze straks nieuwe mensen zal tegenkomen maar ons niet zal vergeten. 
Na 10 dagen echt lopen ( vandaag rekenen we niet mee) moeten we ons bezig gaan houden met 'the real life'
Er moeten nog wat huishoudelijke taken vervuld worden: Welke trein nemen we morgen naar Madrid? Kunnen we daar al een hostel boeken? Dus tijd voor nog een bak koffie en WiFi
Als we bij de alberge aankomen staan er al mensen buiten te wachten tot hij opengaat. Deze, door donatie afhankelijke alberge wordt gerund door vriendelijke vrijwilligers, die ons na  het inchecken naar de vrouwenafdeling brengen. Het ziet er keurig uit. 
Morgenmiddag gaan we met de trein naar Madrid en zaterdagmorgen vliegen we weer terug. Van tevoren wisten we niet waar we uit zouden komen zodat we een reisdag hadden ingecalculeerd, maar nu het is vreemd om niet de hele dag te lopen. Het is een rare dag, we vervelen ons zelfs een beetje. 
Barbie zou vanavond naar ons toekomen maar bericht dat ze het niet redt, dat snappen we best maar vinden het wel  erg jammer.
Marja bezoekt nu het kasteel terwijl ik, de cultuurbarbaar, het verhaal afschrijf. Marja mocht hier als docent gratis naar binnen, had geen teacherbewijs, maar kreeg het toch voor elkaar
We hebben nog niks geboekt in Madrid, hopen erop daar een alberge te kunnen vinden. Maar mocht iemand een goedkoop hotel weten in het centrum horen we het graag.
Liefs van ons.